Liesje van den Berk
‘Alleen in het gesprek, in dialoog met de ander, kan de mens volgens Arendt tot een wezenlijk inzicht in de wereld en in zichzelf komen. Alleen in het debat kunnen de eigen standpunten uitgedaagd worden, zodat er zowel bij zichzelf als bij de anderen nieuwe gedachten over die wereld kunnen ontstaan.’
– Hermsen, J. (2010). Stil de tijd (13e druk) Amsterdam: de Arbeiderspers, p.209.
Dit citaat over Hannah Arendt is een inspiratiebron voor het werk van beeldend kunstenaar Liesje van den Berk. In tekeningen, ︎performances, interventies en installaties onderzoekt zij de relatie tussen tekening, lichaam, object en omgeving. Dit schept een moment van verbinding waarbij de focus ligt op persoonlijk contact, aandachtige aanwezigheid en lichamelijke, sensitieve betrokkenheid van de kunstenaar en het publiek. Met een subtiele potloodlijn, een gebaar of blik, wordt het publiek uitgenodigd tot reactie. Zo ontstaan dialogen, niet alleen met andere mensen, maar ook met de omgeving.
‘Dit project verstevigt mijn manier van werken op locatie en schept richting en vertrouwen voor nieuwe toekomstige projecten. Het is heerlijk om op locaties beelden en verhalen van een landschap en mensen te verzamelen.
De ruimte en uitgestrektheid in Flevoland hadden altijd al veel indruk op mij gemaakt. Nu ik op locatie werk, ervaar ik de wind, die altijd waait en ruist over de uitgestrekte polders. Het landschap verandert constant door de wind. Daar tegenover liggen de stenen op de aarde als stille getuigen van de geschiedenis van het land, mijn fantasie te prikkelen.
Het bijzondere van Flevolab is dat ze ons de hele provincie Flevoland als mogelijk werkgebied hebben gegeven. Ik heb nog nooit zo’n groot gebied als startpunt gehad. De eerste paar dagen hebben ik samen met Teunis Ruiten in de auto de Noordoostpolder door gereden om elkaar en de Noordoostpolder te leren kennen. Naast eerst vluchtige bezoeken zijn we nu steeds langer op één plek en komen de verhalen en beelden van Flevoland omhoog. Zo zijn we nu op de stenen van Flevoland en in het bijzonder die van Urk beland.
Tijdens dit project maakte ik kennis met de geschiedenis van Urk, waardoor ik sommige nieuwsberichten en geruchten van/over Urk beter begrijp. Bij de vorming van de nieuwe polder werden de bewoners van Urk namelijk genegeerd en zelfs buitengesloten. De gemeenschap raakte op zichzelf aangewezen en zorgden zelf dat ze het afsluiten van de Zuiderzee overleefde. Dit zorgt dat de gemeenschap erg lang op zichzelf is aangewezen geweest en niet veel van bemoeienis van buiten moet hebben.’